Od 1 lutego 2011 r. osoby pobierające świadczenie przedemerytalne mogą dorobić mniej

Z tą datą weszła w życie ustawa z 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 17, poz. 79), która przewiduje m.in. zmniejszanie świadczenia przedemerytalnego z tytułu osiągania dodatkowych przychodów. Stanie się tak, jeżeli kwota przychodu przekracza miesięcznie kwotę 25% przeciętnego wynagrodzenia w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji (to tzw. dopuszczalna kwota przychodu), nie przekracza jednak kwoty 70% tego wynagrodzenia (czyli tzw. granicznej kwoty przychodu). Zmianie uległ również sposób rozliczania dodatkowych przychodów, mających wpływ na zmniejszenie lub zawieszenie świadczenia przedemerytalnego. Aktualnie mogą być one rozliczane nie tylko rocznie, ale i miesięcznie, w zależności od tego, która z metod jest korzystniejsza dla świadczeniobiorcy. Jednakże nowe zasady znajdą zastosowanie dopiero do przychodów osiągniętych w nowym roku rozliczeniowym (2011/2012), czyli od 1 marca 2011 r.

Także od 1 lutego 2011 r. zmieniła się ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

Z tym dniem zaczęła obowiązywać ustawa z 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1725). Wprowadziła ona szereg zmian, w tym m.in.:

• doprecyzowała w jakim okresie osoba posiadająca wpis do ewidencji działalności gospodarczej może jednocześnie posiadać status bezrobotnego,
• uporządkowała kwestie związane z ubezpieczeniem wypadkowym i od następstw nieszczęśliwych wypadków w przypadku osób, które podjęły zatrudnienie w trakcie szkolenia lub w trakcie studiów podyplomowych finansowanych z Funduszu Pracy,
• umożliwiła kierowanie bezrobotnych na kilka kursów,
• wprowadziła minimalną wysokość stypendium szkoleniowego,
• wprowadziła ochronę praw osób, które nabywają umiejętności zawodowe w formie praktyk absolwenckich, praktyk lub stażu zawodowego w przypadkach kierowania tych osób za granicę, polegającą m.in. na zakazie bezprawnego pobierania od nich opłat oraz obowiązku zawierania z nimi umów,
• zakazała pozbawiania statusu bezrobotnego z powodu niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 90 dni kobiety w ciąży oraz w trakcie połogu, z wyjątkiem sytuacji, gdy bezrobotna sama wystąpi z takim wnioskiem,
• umożliwiła bezrobotnym zakładanie spółdzielni socjalnych.

Również od 1 lutego 2011 r. poszerzono katalog podmiotów kontrolowanych przez PIP

I to na mocy tej samej ustawy z 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1725), która zmieniła m.in. ustawę z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. Nr 89, poz. 589 ze zm.). Od tej daty kontroli PIP podlegają:

• pracodawcy – a w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz kontroli legalności zatrudnienia także przedsiębiorcy niebędący pracodawcami – na rzecz których jest świadczona praca przez osoby fizyczne, w tym przez osoby wykonujące na własny rachunek działalność gospodarczą, bez względu na podstawę świadczenia tej pracy,
• podmioty świadczące usługi pośrednictwa pracy, doradztwa personalnego, poradnictwa zawodowego oraz pracy tymczasowej – w zakresie przestrzegania obowiązku dokonania wpisu do rejestru agencji zatrudnienia działalności, której prowadzenie jest uzależnione od uzyskania wpisu do rejestru oraz obowiązku prowadzenia agencji zatrudnienia zgodnie z warunkami określonymi w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,
• podmioty kierujące osoby w celu nabywania umiejętności praktycznych, w szczególności odbycia praktyki absolwenckiej, praktyki lub stażu zawodowego, niebędących zatrudnieniem lub inną pracą zarobkową – w zakresie niepobierania od nich kwot innych niż należne z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą

Od 3 lutego 2011 r. obowiązuje wzór informacji o środkach zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym

Z tym dniem weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z 31 grudnia 2010 r. w sprawie określenia wzoru informacji o środkach zgromadzonych przez oszczędzającego na indywidualnym koncie emerytalnym oraz terminu i trybu jej przekazywania (Dz. U. z 2011 r., Nr 13, poz. 61). Określa ono nie tylko wzór samej informacji, ale również termin i tryb jej przekazywania przez instytucje finansowe prowadzące indywidualne konta emerytalne.